1. Student rozróżnia typy geometrii powłok, rozumie charakter ich pracy statycznej i ma świadomość znaczenia warunków projektowania konstrukcji powłokowych.
2. Student potrafi wyznaczać siły krytyczne w złożonych układach płaskich metodami analitycznymi i numerycznymi.
3. Student potrafi sformułować warunki brzegowe i równanie różniczkowe pręta zginanego z uwzględ-nieniem stateczności giętno-skrętnej i wyznaczyć obciążenia krytyczne w prostych przypadkach.

1. wiąże wiedzę z zakresu matematyki, fizyki i chemii ze złożonymi zagadnieniami teoretycznymi i technicznymi w zakresie budownictwa, a następnie identyfikuje, formułuje i rozwiązuje zaawansowane problemy inżynierskie oraz matematyczne
2. zdobywa i stosuje nową wiedzę w miarę potrzeb, przy użyciu odpowiednich strategii uczenia się, także w zakresie zaawansowanej wiedzy specjalistycznej i naukowej
3. krytycznie ocenia posiadaną wiedzę i umiejętności, uznaje znaczenie wiedzy oraz opinii międzynarodowych ekspertów w danej dziedzinie

Kobiak J., Stachurski W.: Konstrukcje żelbetowe tom 4. Arkady, Warszawa, 1991.
Timoshenko S.: Teoria płyt i powłok. Arkady, Warszawa, 1959.
Timoshenko S., Gere M.:Teoria stateczności sprężystej. Arkady, Warszawa, 1963.

Jako godziny inne rozumie się: konsultacje związane z zajęciami, godziny przeznaczone na sprawdzenie osiągnięcia przez studenta założonych efektów uczenia się (testy, egzaminy, kolokwia), ewentualnie zaproszenie gości zewnętrznych, wybitnych specjalistów z branży architektoniczno-budowlanej lub wyjścia na budowę.